روایت یک زن دیگر از وضعیت مخوف زندان قرچک ورامین| نامه عاطفه رنگریز؛ قرچک نام مستعار جهنم است

عاطفه رنگریز، فعال حقوق زنان و کارگری

«عاطفه رنگریز» فعال حقوق زنان و کارگری بازداشت شده در تجمعات روز جهانی کارگر در تهران با نوشتن نامه‌ای از زندان قرچک ورامین به وضعیت زندگی و شرایط موجود در این زندان پرداخته است.

عاطفه رنگریز فعال کارگری از طریق نزدیکانش روز پنجشنبه ۲۴ مرداد نامه ای را در شبکه های اجتماعی منتشر کرد که در آن بند‌های زندان قرچک ورامین را به قطار و اتاق‌های هر بند را به کابین قطار تشبیه کرد و نوشت «به قولی قرچک نام مستعار جهنم است.»

به نوشته این فعال حقوق زنان و کارگری، زندان قرچک ده بند دارد که هر کدام از این بندها به طور تقریبی صدوبیست تا صدوپنجاه نفر جمعیت دارد. این آمار تقریبی به جز بند مادران یا بندی است که به گفته او، سرنوشت کودکانش از همان ابتدا محکوم به شکست است، «کودکانی که نه شب را می‌بینند، و نه پدر را، و نه بیرون را، و نه پارک ملی را و نه چیزهای ملی شده را، و اما می‌بینند درهای بسته و قفل‌های بسیاری را و آیا کودکان اینجا خواب ستاره‌ی قرمز را می‌بینند؟»

عاطفه رنگریز در بخش دیگری از این نامه آورده است که سوار بر یکی از این واگن‌ها پیش به سوی ناکجا آباد تلاش دارم که بنویسم اما بعید می‌دانم که واژه‌هایم بتوانند مسافران اینجا را دیدنی کنند. زیرا بیرون مرده است و «هیچ‌کس به قطار ایستاده‌ی مرگ نگاه نمی‌کند.»

عاطفه رنگریز و ندا ناجی به همراه مرضیه امیری در مراسم روز جهانی کارگر در ۱۲ اردیبهشت بازداشت شدند.

این فعال کارگری اوایل مرداد ماه سال جاری مورد حمله یک زندانی قرار گرفت و به دنبال حمله آسمی به بیمارستان منتقل شد.

همچنین ببینید:

حمله به زندانیان زن در زندان قرچک؛ عاطفه رنگریز به بیمارستان منتقل شد

یک زندانی سابق زندان قرچک، پیش از این در گفت‌وگو با صدای آمریکا گفت: هیچ قانونی در زندان قرچک وجود ندارد و هیچ زندانی از حقوق اولیه خود به عنوان یک زندانی برخوردار نیست. ماموران زندان به خودشان اجازه می‌دهند که به زنان زندانی فحاشی کنند و یا آنها را مورد تحقیر قرار دهند.

همچنین ببینید:

گفتگو با یک زندانی سابق زندان زنان قرچک: بدترین جای دنیا بود، هیچ قانونی آنجا وجود ندارد

پیش از این نیز سازمان عفو بین الملل با انتشار یک بیانیه به مناسبت روز جهانی کارگر (اول ماه مه) از مقام های جمهوری اسلامی خواست که کارگران و فعالان مدنی که در اعتصاب‌ها و سایر اعتراضات مسالمت آمیز بازداشت شدند را فورا آزاد کند.